حرفهای مهم

وقتی خیلی کوچیک بودم و آدمای بزرگو میدیدم پیش خودم فکر میکردم که اونا از اون بالا دنیا رو چه شکلی می بینن. همیشه دلم میخواست بزرگ بودم و میتونستم از همون ارتفاع بلند این پائین که خودم هستم رو ببینم. وقتی دو تا آدم بزرگ باهم حرف میزدن و من هیچی از حرفاشون نمی فهمیدم با خودم فکر میکردم که حتماً حرفاشون خیلی مهمه که نمیشه فهمید، و تو خیالم میدیدم که بزرگ شدم و ازاون بالا به بچه های کوچیک نگاه میکنم و حرفای مهم که کسی نمیفهمه میزنم. حالا بعد این همه سال تازه فهمیدم که خیلی از حرفای مردم واقعاً بی معنیه  و تعجب میکنم که بعد این همه سال اونا هنوز چیزایی میگن که من نمی فهمم. حالا به خودم شک کردم که نکنه عیب از منه .

شاید لازم باشه نگاه خودمو عوض کنم یا بی خیال فهمیدن آدما بشم .!!!